Przewodnik po smakach
Andrychowszczyzny
Z inicjatywy
Towarzystwa Miłośników Andrychowa ukazała się kolejna już
publikacja – folder pt.: „Przewodnik po smakach
Andrychowszczyzny.
Kwaki, mięty, kurdybanki czyli dania
spod Złotej Górki”.
Od ukazania się cyklu artykułów w Nowinach Andrychowskich w
latach 90-tych XX wieku, pt.: „Kwaki, mięty, kurdybanki, czyli
dania spod Złotej Górki” autorstwa Pana Przemysława Płonki,
wydanie „Przewodnika po smakach Andrychowszczyzny” może okazać
się dla mieszkańców i turystów odkryciem podobnego rodzaju jak
dla innych kiedyś „kaczka po pekińsku”. Istnieje duży deficyt
publikacji związanych z historią, tradycją, obyczajowością życia
codziennego mieszkańców Gminy – a jedzenie – podstawowa
potrzeba człowieka wymaga codziennego sporządzania posiłków. W
tradycyjnej kuchni potrawy komponowały się zwykle z tego, co
najłatwiej dostępne, najtańsze, czy też najprostsze w uprawie
(hodowli) stosując mało skomplikowane receptury przekazywane w
rodzinach z pokolenia na pokolenie – z matki na córki. Z
tradycyjnych przepisów kulinarnych można odczytać dzieje regionu,
dla którego są charakterystyczne, dlatego warto je chronić przed
zapomnieniem, tym bardziej, że kuchnia regionalna w czystej postaci
umiera, częściowo z powodu mieszania się ludności. Biorąc pod
uwagę położenie Kotliny Andrychowskiej i realia historyczne,
osadzającej ją mocno w kręgu wpływów austro-węgierkich można
dostrzec, że nasza tradycja łączy elementy „folkloru
kulinarnego” małopolski, ślaska, góralszczyzny. Dlatego też,
wartość i oryginalność takiej prostoty kuchni andrychowszczyzny,
mieszkańcy i turyści będą mogli skonfrontować z innymi polskimi
(i nie tylko) kuchniami regionalnymi. „Przewodnik po smakach
Andrychowszczyzny” to doskonała promocja naszych tradycji
obyczajów i historii w różnych środowiskach (turyści, goście,
mieszkańcy, targi turystyczne). Publikacja ta – to stworzenie
mieszkańcom i nie tylko możliwości przypomnienia sobie o
potrawach, dzięki którym wyrośli, o których opowiadano w ich
rodzinach, o tradycjach ich przyrządzania i spożywania. To
możliwość aby wymyślać potrawy własne, a jednak „w duchu ”
– czy „w stylu”.